. . .

ἀπό τον “πρῶτο” Σου
χορό
που Μ’ ἀξίωσες
να … “μαρτυρῆσω”

… “δυνάθηκα” …

να “δῶ” τέσσερα πόδια
… “τραγικά” …

“αἰγόκερου” στον Ἣλιο
χωρίς “φόβο”

τις παρά~τολμες ῥάχες
… ὑπεροχῶν …

να ἀκρο~βατεῖ

.

με Φεγγάρι
σ’ ἒνα “καβοῦρι”

πλαγιαστά να περι~πατεῖ
μεταξύ ἀκροθαλασιᾶς
κι ἀμμουδιᾶς

με “κέλυφος”, “δαγκάνες”
ἀθεόφοβα και θεοσεβούμενα
να “σεργιανίΖΕΙ” τη … “ζωῆ”

.

ΔΕΝ χρειάζεσαι “φτερά”

αὐτό που “πλάθεται”
κάτω στη ΓΗ,
“πυλό”
… φτιάχνεις

σε συν~κίνηση
μετα~ἀλλαΖΕΙΣ
τους ΚΟΥΡΟΥΣ
και τις ΚΟΡΕΣ
σε «ΤΕΧΝΗ»

… το πλασμένο «πλαστικό» …

που, ἀπό “πολλοῦ” ἀπ~ἒχει
του … “τωρασινοῦ” το
πλιάτσικο

.

“Κύμματα” φοβερά
δεν Σε … ἀνα~γνωρίΖουν,
δεν “τα” χρειάζεσαι

βράχους, δικούς Σου,
δεν ἀλονίζουν

.

Ἢπια, πράα
γεμάτα ΟΡΜΗ

ὃλα “Σου”
Σε περί~τρι~γυρίΖουν

.

Με ῥωτᾶς
“πῶς ὀμοιάζω” … “ἐγῶ” …

στα μάτια του “προγράμματος”
“Με” μεγάλωσαν
πως “δεν ἀξίζω” για το “10”

σε κάποια “φάση”, ἀπό νωρίς
στον κόσμο αὐτό
της “σύγκρισης”,
της … “ἐπι~τροπῆς”
του μονόφθαλμου “σου ἐπιτρέπω”

ἐνΤΕΛΩΣ συνειδητά
το ἀπόφασισα

στην ἀσπίδα του “παχύ~σαρκου”
να ζῶ
( ἒτσι “το” μετά~φραζαν )
τη “βία”
με “κάποιο τρόπο”
ν’ ἀπο~φύγω

Πολύ μετέπειτα
“το” ἀντι~λήφθηκα
πως

“πλάστηκα” ὑπερ~ωκεάνειο

πως ἀλλιῶς
να ἐπι~τελέσει κανείς
πέρα ἀπ’ τη … «Μεσόγειο» … ;

.

ἀπό μικρή, οἱ “κοντινοί”
( ἡ “μητέρα” μου και οἱ “λοιποί” )
… “ἀ~ταξία” …
με φώναζαν

που δεν “πειθαρχοῦσα”,
δεν “ἒκλεινα στόματα” …

το “πνεῦμα της ἀντιλογίας”
ἦταν ἒν’ ἂλλο “ἀγαπημένο” …

το … “κάναν λάθος στην κλινική”
ἀπό μωρό, παιδί
Μου ἒδωσαν να καταΛΑΒΩ
πως

ΟΝΤΩΣ,
το «ΕΙΜΑΙ» Μου
εἶν’ ἀπ’ ἂλλη … «ΓΗ»

ξεκίνησα
στα 5 μου …

“με το δυσάκι μου στον ὣμο …”
να πάω, να βρεθῶ

με ὃλα “ἐκείνα” τα παιδιά
στου … «ΟΜΟΙῼ» … το δρόμο

.

το “ὃ,τι”
το «ΘΗΛΥ»
το λατρεῦω

και πάλι, ἀπό μικρή
“ἒμαθα”
πως εἶναι “μυστικό”

… “ντροπή” …

… “ἀφύσικο” …

δεν εἶναι … “το δεδομένο”

.

ταξιδεῦω ἀπό “τότες”
που γεννήθηκα

το πρός~φυγας
το ξέρω ΜΟΝΟ
στην “ΚΑΡΔΙΑ” Μου

“σπίτι μου”
δεν ἒχω ζῆσει ἀκόμα

σε “ἐξορία”,
“περι~θωριο~ποίηση”
… το “ἂγγιγμα”,
ἡ ἀγκαλιά μου

.

βίωσα “ἀνάσες” πολλές

τις πιο πολλές κατάφερα
να μην “ἀπο~βιῶσω”

.

“παρά~πονα”
εἶχα πολλά

αὐτό το «ΘΕΡΟΣ»
που “Μας πέρασε”
πολλά
δύναμαι να πῶ,
κατόρθωσα να … “ἡμερῶσω”

.

ἀπό “ἐλιά”
ἀπό “λεμόνι”
ἀλμύρα της “Θάλασσας πλατιᾶς”
και, ΗΛΙΟ~στεγνομένο “σεντόνι”

μᾶλλον, “ἀυτά” θα ἒλεγα
πως εἶναι τα “συστατικά” μου

και, “προς~δοκία” μου
“Κυπρίδια”, ἂξια να γίνω
ὃπως Μου προς~τάΖΕΙ
ἡ ΘΕΑ Μου

.

.

.

.

.

.